Etosha

                                                                                  18 oktober 2014

Inmiddels zijn we al bijna ander halve maand in zuidelijk Afrika en we hebben nog amper wildlife gezien (slechts addo park). Dus kijken we hal reikend uit naar Etosha. Etosha staat bekend om zijn grote aantallen dieren die vanwege de droogte en lage begroeiing makkelijk te spotten zijn. Het is inderdaad erg droog, het landschap is ronduit dor te noemen en de dieren verzamelen zich rondom de waterholes. Dit levert spectaculaire plaatjes op, soms is er gewoon een hele file naar zo’n waterhole van zebra’s en springbokken en dan komen er ook nog gnoe’s voorbij. We zien een hele hoop dieren, de eerste avond zelfs een luipaard, die vaak moeilijk te spotten zijn, komt gewoon even oversteken net als wij langs komen. De kinderen vinden het ook machtig mooi en Wolf maakt prachtige tekeningen van alle dieren die we onderweg tegenkomen op een gamedrive. Soms mogen we nog niet doorrijden omdat hij zijn tekening nog niet af heeft. Wel is het snik heet, het kwik komt boven de veertig graden gelukkig hebben we airco in de auto maar zelfs dan is het soms nog niet te harden.

We blijven drie nachten in Etosha dus doen we het rustig aan. We verblijven een hele dag aan het zwembad, zelfs in de schaduw in mijn bikini is het puffen. En tegen 17.00 uur doen we pas een game drive. De dieren worden ook pas in de namiddag weer actief en we zien weer een hoop dieren. We rijden bijna een heel stel leeuwinnen overhoop want die lagen midden op de weg uit te puffen, ze hebben het duidelijk ook erg warm. Omdat je voor zonsondergang weer terug moet zijn op het camp hadden we nogal het gas erop en blijken er ineens een stuk of vier leeuwinnen je pad te blokkeren. We moesten wel deze weg vervolgen dus er zit niets anders op dan heel langzaam op te rijden zodat de leeuwinnen met duidelijke tegenzin opstaan om de weg vrij te maken.

Op de camping staan drie Duitsers naast ons waarmee we gaan braaien. Omdat de kinderen al zeer vermoeid zijn van de lange dag geef ik hun snel wat yoghurt zodat ze lekker naar bed kunnen. Normaal vallen ze erg snel in slaap en slapen ze als roosjes maar nu hoor ik na een kwartier wat geluid uit de tent komen. Dus ga ik even kijken bij de tent, staan ze alle drie in hun slaapzak door het gaas naar buiten te kijken, alsof ze in een gevangenis staan. Ze zijn alle drie helemaal ontzet dat wij gewoon gezellig gaan bbq-en met de buren terwijl zij “alleen maar yoghurt” hebben gehad. De drie musketiers waren het natuurlijk grondig met elkaar eens, muiterij! Een kwartier later kon ook ik me weer aansluiten bij het kampvuur.

Op de camping is ook een waterhole aanwezig op ongeveer 5 minuten loopafstand en deze zijn ’s avonds verlicht zodat je ook in de avond nog wildlife kan bekijken. We waren eigenlijk niet van plan om nog een kijkje te gaan nemen omdat ook wij redelijk vermoeid waren van de dag maar er blijft maar olifant getetter van de waterhole afkomen. De eerste keer als je dit hoor schik je je een hoedje zeker als het geluid van zo dicht bij komt. Ook Lola is wakker getetterd en wil al hoewel slaapdronken wel erg graag mee naar de waterhole. De andere 2 slapen als roosjes en dus gaan we gedrieën naar de waterhole. Wolf had die dag nog aan mij gevraagd wie er sterker was een neushoorn of een olifant, ik had gezegd dat dat een non vraag was want ze gaan echt niet vechten met elkaar. Daar aangekomen staan er een olifant en een neushoorn frontaal tegen over elkaar met amper 3 meter er tussen.  Er is een hele familie olifanten met enkele kleintjes aan het drinken en de neushoorn moet even op zijn beurt wachten. Later komt er ook een leeuwin drinken maar ook zij moet later terug komen want ook zij wordt weggejaagd door dezelfde puber olifant. Dit doet hij door hard op de leeuwin af te rennen terwijl hij hard tettert met zijn slurf hoog in de lucht. Na dit mooie nachtelijke schouwspel gaan we lekker slapen, Lola voelt zich de koning te rijk dat zij als enige dit heeft mogen meemaken en zegt dat het net voelt als of het oud en nieuw is.

Er volgen nog 2 dagen waarin we iets actiever zijn, ’s ochtends een game drive en ’s avonds een game drive. De uren er tussen houden we siësta  bij het zwembad ergens in het park. Natuurlijk willen Wolf en Luka ook ’s avonds in het donker bij de waterhole gaan kijken. Voordat we gaan slapen nemen we er nog  een kijkje helaas met minder succes, ditmaal is er niets bijzonders te zien. Wel is Luka genezen van op slippers lopen in ieder geval in het donker want op weg naar de waterhole worden we “aangevallen” door een schorpioen en net bijgekomen van zoveel enigheid komt er een spin van zeker 8 centimeter keihard op ons afgelopen, aangetrokken door het licht van de zaklamp.  De hele weg durft ze niet meer zelf te lopen en de dagen erop trekt ze altijd haar bergschoenen aan als het donker wordt.

Op de laatste dag als we Etosha willen verlaten en we dus nog in het park zijn ruikt het ineens heel vreemd in de auto. Fre stopt om onder de motorkap te kijken en ziet vlammen hieronder vandaan komen; totale paniek breekt uit. “Uit de auto NU!” roept Fre en daarna “water, water, ontkoppel de trailer”  Wij zijn snel uitgestapt en Fre blust de vlammen met een klein flesje water wat meteen voorhanden was. Echter het gevaar is nog niet bezweken want de draad blijft smeulen en er komen weer nieuwe vlammen. Ik probeer de trailer af te koppelen wat niet alleen niet lukt maar ook niet de bedoeling blijkt te zijn. Gelukkig hebben we ook nog een 5 liter fles water bij ons, ik moet dat over het smeulende gebeuren gooien en Fre haalt de stekker los van de trailer waardoor de kortsluiting over is.  De kinderen hebben het hele gebeuren ademloos gadegeslagen.  Al snel stopt er een ander auto en deze helpt even met het verwijderen van de doorgebrande kabel en attendeert mij erop dat het veiliger is als de kinderen in de auto zitten ivm de leeuwen enzo. O ja we waren nog in een wildpark. Er bleek dus een kabel te zijn doorgebrand die diende voor de koeling van de koelkast als we onderweg zijn. Behalve die kabel is er niks beschadigt aan de auto en we kunnen gelukkig gewoon weer verder rijden alleen zonder koele koelkast. De kinderen roepen nog enige tijd “Water, Water” want dat vonden ze toch wel erg grappig, papa in paniek.

ps ik heb onder het album etosha heel veel nieuwe foto’s gepost. Ik loop ongeveer een maand achter met de reisverhalen en het is moeilijk om het in te lopen want we maken natuurlijk steeds weer nieuwe dingen mee.